Drewniany budynek kościoła pochodzi z 1676 roku. Jego fundatorką była Maria z Gorajskich Ożarowska. Kościół został wybudowany w miejscu poprzedniego, pamiętającego początki parafii rzymskokatolickiej (1390) który po 300 latach został rozebrany ze względu na bardzo zły stan techniczny.
Pierwsze pisane wzmianki o kościele znajdują się w sprawozdaniu Wacława Hieronima Sierakowskiego z 1744 roku. Na ich podstawie odtworzony został pierwotny wygląd kościoła, który tylko nieznacznie różnił się od obecnego.
Zabytkowy budynek był kilkakrotnie przebudowywany i remontowany. Przebudowany został w roku 1841, zaś w 1869 roku dokonano remontu, podczas którego zlikwidowano malownicze soboty a od zachodniej strony dobudowana została kruchta.
Kolejny remont przeprowadzony został w 1999 roku, jednak 10 sierpnia tegoż roku powiat Przeworski nawiedziła wichura. Silny wiatr powalił stojący opodal kościoła pomnikowy dąb, który runął na prezbiterium, niszcząc dach, część murów, część zakrystii i uszkadzając część głównego ołtarza. Świątynia zalana została przez ulewny deszcz. Zniszczenia były ogromne, jednak parafianie pod nadzorem konserwatora zabytków, z pomocą specjalistycznej ekipy konserwatorskiej szybko kościółek wyremontowali. Błyskawicznie podjęte działania uratowały budynek od całkowitej katastrofy.

Główną ozdobą wnętrza kościoła jest ołtarz główny z ponad dwumetrowym obrazem Wszystkich Świętych, ofiarowanym przez biskupa Sierakowskiego. Na uwagę zasługują również ołtarze zlokalizowane na ścianie tęczowej, ambona z rzeźbionymi postaciami ewangelistów, drewniana chrzcielnica w kształcie kielicha, chór muzyczny z wizerunkami Apostołów zajmujący zachodnią ścianę nawy oraz pięknie zachowane malowane al fresco obrazy w zakrystii.